Την ικανότητα αντίληψης, επεξεργασίας και αντίδρασης την οφείλουμε σ'αυτόν. Όταν π.χ αυξηθεί το σάκχαρο στο αίμα, θα δοθεί εντολή από κάποιο σημείο του εγκεφάλου στο πάγκρεας για την έκκριση ινσουλίνης για να επανέλθει το σάκχαρο στα φυσιολογικά του επίπεδα. Τη λειτουργία αυτή δεν τη συνειδητοποιούμε. Όταν αγγίξουμε κάτι πολύ ζεστό, αυτόματα θα τραβήξουμε το χέρι μας, καθότι ο εγκέφαλός μας που αντιλήφθηκε τον κίνδυνο εγκαύματος έχει δώσει διαταγή για τη συγκεκριμένη κίνηση. Η λειτουργία αυτή γίνεται αυτόματα αλλά μας είναι συνειδητή (νιώθουμε το κάψιμο και ξέρουμε τι κάναμε).

Όπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχουν αμέτρητες καταστάσεις και λειτουργίες που διαρκώς συμβαίνουν και που άλλοτε μας είναι αντιληπτές/συνειδητές και άλλοτε όχι. Πολλές απ' αυτές περνούν απαρατήρητες και δεν μας απασχολούν ιδιαίτερα. Ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε όταν υπάρξει κάποια παθολογία ή κάποιο σύμπτωμα (πόνος, ζάλη, ταχυκαρδία κ.λ.π.). Το πως περπατάμε, πως περνάμε στο απέναντι πεζοδρόμιο ή πως γεμίζουμε ένα ποτήρι με νερό δε μας ανησυχεί. Και γενικότερα η λειτουργικό - οργανική πλευρά του ανθρώπου δε φαίνεται να είναι αυτή που καθορίζει την πορεία της ανθρωπότητας, παρότι είναι πολύ σημαντική, αξιοθαύμαστη και πολλές φορές αντιμέτωπη με τον ίδιο το θάνατο.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για την υποκειμενική, ψυχολογική ή συναισθηματική πλευρά του ατόμου που τελικά αυτή είναι που καθορίζει την πορεία της ανθρωπότητας. Όπως είπε και ο Επίκτητος, οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από τα πράγματα, αλλά από τον τρόπο που "βλέπουν" τα πράγματα. Το ίδιο κινηματογραφικό ή θεατρικό έργο ή οποιοδήποτε ερέθισμα διαφορετικά ερμηνεύεται από διαφορετικούς ανθρώπους. Το ίδιο ισχύει για τις αντιδράσεις που ακολουθούν, είναι κι αυτές διαφορετικές.