Ευρετήριο Άρθρου

Όσο πιο ώριμος είναι κανείς τόσο δυσκολότερα «μανιπουλάρεται». Το σκεπτικό λοιπόν μιας πολιτικής εξουσίας π.χ. μπορεί να είναι: Άσε το λαό στην άγνοιά του, για να μπορούμε να κυβερνάμε όπως μας βολεύει. Μια «οικονομική» εξουσία δημιουργεί και αυξάνει με παρόμοιο τρόπο τις καταναλωτικές ανάγκες του κοινού (εκμεταλλευόμενη πχ την ανάγκη να είμαστε «μες τη μόδα», να ψωνίζουμε για να ξεπεράσουμε κάποιο πρόβλημα - shopping therapy -, να προβάλλομε τα πλούτη μας κλπ.). Και ούτω καθ εξής. Η άγνοια δηλαδή και η συναισθηματική ανωριμότητα συμφέρει, γιατί είναι εκμεταλλεύσιμη από κάθε μορφή εξουσίας (πολιτικοί, δικαστικοί, εφοριακοί, αστυνομικοί, δάσκαλοι, καθηγητές, γιατροί, παπάδες, .. γονείς! κλπ.)

Από την άλλη πλευρά, παραδόξως, και ο απλός λαός «βολεύεται» στην κατάσταση αυτή, καθότι η γνώση και η ωρίμανση θα απαιτούσε περαιτέρω ευθύνη, αλλαγή, οργάνωση και δράση. Επίσης, παραδόξως πάλι, ο εξουσιαζόμενος ενδέχεται να μετατραπεί σε εξουσιαστή (σαδομαζοχιστικές σχέσεις, μαθητές που καταλαμβάνουν τα σχολεία, απεργίες, εξουσία με τη «βοήθεια» συμπτωμάτων! Κλπ.) . Έτσι κλείνει ο φαύλος κύκλος και τα πράγματα παραμένουν ως έχουν. Αυτό που συνεχώς και με διάφορους τρόπους εκδηλώνεται είναι η ματαίωση, η δυσαρέσκεια, ο θυμός, ο φόβος κλπ.

Σ' αυτά και σε πολλά άλλα εξίσου σημαντικά (όπως και περίεργα ή αντιφατικά) φαινόμενα προσπαθεί η ψυχαναλυτική θεωρία να δώσει απαντήσεις και το καταφέρνει σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό. Εννοείται φυσικά ότι δεν έχει ως στόχο να «γκρεμίσει» τίποτα. Αντίθετα, συμβάλλει ουσιαστικά στην σε βάθος κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό/ομαδικό επίπεδο, στη βελτίωση των σχέσεων και στην απόκτηση εσωτερικής ηρεμίας, στη θεραπεία ψυχογενών παθήσεων ή συμπτωμάτων, στην αντιμετώπιση κρίσεων κ.λ.π. Κι αν μέσα απ'όλη αυτή την «προσφορά» προκύψει σταδιακά μια ανοικοδόμηση της ανθρωπότητας, πάνω σε κάπως διαφορετικές βάσεις, με στόχο τις ικανοποιητικές σχέσεις μεταξύ λαών, την αρμονία και την ειρήνη, τι το καλύτερο!